Felsefi temel meselesine gelince, bu bizde ne arar. Türkiye, en çok yatırım yapılmış ve talebelerini en fazla puanla kabul eden üniversitelerinin yabancı dille öğretim yaptığı(?) bir ülkedir. Siz ister istemez bu üniversitelerde okutulacak kitapları yabancı dilden seçmek zorundasınız: Ciddi mânâda bir tedrisat, yani gerçek anlamda bir 'ders verme' söz konusu değil. Öğretim yabancı (bilinmeyen) bir dilde yapılacak diye tedrisat yapılamadığından, tek çare kitaba yüklenmek. Ama kitabı seçmede ölçüt ne? Kitabın, tedrisatın yapılmasını imkânsız kılan dilde ve sadece/özellikle o yabancı dilde yazılmış/basılmış olması. Bırakın teknik bilimleri, sosyal bilimler ve felsefe bölümünde bile illâki yabancının ve sadece o yabancının yazdığı ve/veya beğenip de kendi diline çevirttiği kitabı okumaktan başka çaremiz yok. Böyle bir yapının isteyerek kurumsallaştırıldığı bir ülkede Türk düşüncesi, Türk felsefesi bir yana Türk dili bile olmaz, kalmaz.
Sayfa 77Kitabı okudu
"..hiç bir Avrupa ülkesinde kendi dili yerine yabancı dille öğretim yapma yöntemi uygulanmaz."
Sayfa 396Kitabı okudu
YABANCI DİLLE ÖĞRETİM İHANETTİR!
Sayfa 394Kitabı okudu
Hep söyledim .. TC' de üniler, uysal papağanlar kulüpleridir ..
Bugün üniversitelerimizin çoğu maalesef iyi yetişmiş öğretim elamanı eksikliğinden dolayı bilgi üretemeyen, sadece mevcut bilgileri -üstelik siyasi iktidarın istediği şekilde- tekrarlayan ve yabancı dil öğretmekten çok, yabancı dille eğitim-öğretim yapan yüksek lise görünümündedir.
Sayfa 260 - İnkılap Yayınevi 1. Baskı 2014Kitabı okudu
Yabancı dil öğretimi başka , yabancı dille eğitim-öğretim başka ..
Atatürk üniversite öğrencilerinin mutlaka birkaç yabancı dil hilmelerini istemiştir. Ancak bugün üniversitelerimiz yabancı dille eğitime geçmiştir. Ancak doğrusu, yabancı dille değil, anadilde eğitim yapılması bunun yanında yabancı dil öğretilmesidir. Yabancı dil öğretimi başka şeydir, yabancı dille eğitim-öğretim çok daha başka şeydir.
Sayfa 244 - İnkılap Yayınevi 1. Baskı 2014Kitabı okudu
"Çevremizdeki çocukların ve gençlerin öğrenim görmek adına katıldıkları maratonlar hepimizi o kadar derinden etkilemiş olmalı ki, bu konuda uzun uzadıya düşünmekten kaçı-niyoruz (ben de bir kerecik değinmişim); neler yapılabileceğini, nelerin zorlanabileceğini kestirmeye çalışmaktansa olanı-biteni yazgının bir cilvesi diye kabul ediyoruz.
Hemen her gün yaşanan sınav heyecanları, gerginlikler, beklentiler, gereğinden çabuk yorgun düşürdü bizi. Kolay mı? Önce, çocuğa bir ilkokul seçeceksiniz: öğrenim konusu sizi ilgilendiriyorsa bu ilkokul, çocuğun yabancı dille eğitim veren bir üst okula geçmesini sağlama alacak bir okul olmalı. Bütçenize ve hayal gücünüze göre, yavrunuzun cehennemini kurslar, özel öğretmenlerle daha zenginleştirebilirsiniz. Sıra, lisenin seçilmesindedir, daha doğru bir deyişle iyi bir liseye kapağı atabilmektedir. Girdiğiniz çarkın hakkını vermek için yeni kurslar, yeni dershaneler vardır önünüzde. Amaç, çocuğunuzun iyi yetişmesidir ya. Bu arada, yüksek okullarımızın çoğunun son yıllarda nasıl gerilediğini, öğretim düzeyinin ne kadar düştüğünü, araştırma yapma olanaklarının nasıl esirgendiğini pek düşünmemeyi yeğlersiniz. Hatta, çocuğunuz istediği üniversiteye girip istediği uğraş alanında sivrilse bile bu toplumda ne gibi küskünlükler yaşayabileceğini, nasıl çaresiz kalacağını da görmezden gelirsiniz, yalnızca bir yabancı dil öğrenmenin bile önemli bir güvence olduğu düşüncesiyle oyalanırsınız."
Sayfa 79
Bu yetmezmiş gibi, yabancı dilde öğretim ayıbına düştük; ilkokuldan itibaren yabancı dil ortamında büyüyen çocuğun değer tercihlerini 'ulusal'dan yana yapacağına, ancak ahmaklar inanır; aksi halde metropoller, sömürgelerini 'adam etmek için, onlara önce kendi 'maariflerini' dayatır, kendi dilleriyle öğretime mecbur edenler miydi? Ankara, imparatorluğu çökertmek amacıyla zamanında Düvel-i Muazzama'nın 'mülkün' her yanında açtığı 'ecnebi dille öğretim yapan' okulları gönüllü olarak açınca, ipi boğazına kendi eliyle geçirmiştir.
Attila İlhan
İttihat, Osmanlıda oğlancılık, Rabıta, 28Şubat, Apollo, Yunan...
_İttihat Terakki Cemiyeti_
_Mustafa Kemal Paşa, Rauf Orbay, Kazım Karabekir, Fethi Okyar, Halil Kut, Mehmet Akif Ersoy, Fahrettin Paşa, Enver Paşa, Cemâl Paşa, Talat Paşa, İsmet İnönü, Celal Bayar, Ali Fuat Cebesoy, Ali Çetinkaya, Ziya Gökalp, Hacı Bekir, Tevfik Rüştü Aras, Said Halim Paşa, Nuri Conker, Çerkez Ethem, Yunus Nadi…
_1889 devletin